Όπου η μαλακία πάει σύννεφο (μακάρι) ... [ Μέρος Β΄ ]

Νούμερο  6
«Οι γυναίκες που συνδυάζουν πράγματα, έχουν συχνότερους οργασμούς»

Σα να λέμε με απλά λόγια: μην είσαι μωρή, τελείως, βόδι στο κρεβάτι! Μην ανοίγεις απλά τα πόδια, σα να δούλευες Γραφείο Τελετών, περιμένοντας πότε να μπει κανας πελάτης. Κυνήγα το λιγάκι, άπλωσε λίγο τα χέρια, βγάλε λίγο τη γλώσσα, βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει. Απόλαυσε, στην τελική, την ύπαρξή σου στην ολότητά της, δίχως κωλύματα και μυξοπαρθενιές. Βέβαια, είναι μια μάταιη συμβουλή ετούτη. Όσοι γουστάρουν και καυλώνουν, πραγματικά, δεν περιμένουν από παρόμοια άρθρα του κώλου να τους πουν πότε και πώς να πειραματίζονται. Απλά το κάνουν. Από την άλλη, άμα δεν το 'χει η γκλάβα σου και χάσκεις σαν ανθοδοχείο, πάνω στη σιφονιέρα, ό,τι και να σου πει ο άλλος, ανθοδοχείο θα μείνεις. Θα μου πεις εγώ έτσι γουστάρω να στέκομαι, σα ντιβανοκασέλα, λογαριασμό θα σου δώσω; Έτσι εκφράζεται η σεξουαλικότητά μου και δε γουστάρω να κάνω ούτε καινούργια πράματα, ούτε δύο ή τρία ταυτόχρονα. Εγώ, προσωπικά, χέστηκα για το πώς τη βρίσκει καθεμιά και καθένας σας, αλλά μη σου φταίει μετά ο «πονοκέφαλος», άμα δεν κλιμακώνεις της προκοπής.

Πάντως, το πιο συχνά, όλες ετούτες οι «δυσλειτουργίες» δεν οφείλονται, όπως επίπεδα και μονοδιάστατα, βάλθηκε να μας πείσει η αρθρογράφος σ' αυτή τη σωρεία από χαζο-λεπτομέρειες, αλλά κυρίως στη σχέση και την επικοινωνία μεταξύ των ερωτικών παρτενέρ. Τι να σου κάνει το σημείο G, η εμπειρία κι οι συνδυασμοί, άμα οι δυο σύντροφοι φορτώνουν ένας στον άλλον τα συμπλέγματα και τις αποτυχίες τους, αντί να επιτυγχάνουν ή να αποτυγχάνουν αγκαλιασμένοι και σκεπασμένοι μ' ένα σεντόνι αγάπης; Τι να σου κάνει πουλί και δάχτυλο, συνάμα και το στόμα, αν η σκορδοκαΐλα σου είναι να χύσεις κι όχι να περάσεις όμορφα και ξένοιαστα με τον άνθρωπό σου, όποιος κι αν είναι αυτός, μόνιμος ή περιστασιακός; Τι να σου κάνουν οι φιλοσοφίες και οι συμβουλές, άμα η πράξη τελειώνει με ξυνισμένη μούρη και συνοφρυώσεις;

Δυστυχώς και στην τελική, είναι ευκολότερο να ψάξουμε για καινούργιον άνθρωπο, τέτοιον που να (ελπίζουμε ότι θα) ταιριάζει στη σεξουαλικότητά μας, παρά να δουλέψουμε τη σεξουαλικότητά μας συντροφιά με τον άνθρωπο, που μοιραζόμαστε ήδη το κρεβάτι. Το τελευταίο θ' απαιτούσε υπομονή και σεβασμό κι ετούτα είναι αρετές, που σπάνιζαν και σπανίζουν, είτε με τα σώματα γυμνά, είτε με ρούχα.

Νούμερο 7
«Η αυτο-εκτίμηση επηρεάζει την ποιότητα των οργασμών»

Εντάξει, λέει και σωστά πράγματα το άρθρο, μάλλον κατά λάθος. Εννοείται πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, το σώμα σου, δε νιώθεις οικεία με τις ιδιαιτερότητες και τρυφερότητα για τις ατέλειές σου, τι να σου κάνει ο σεξολόγος; Θα πηδιέσαι με τα φώτα σβηστά και τα εσώρουχα, όπως στις καθωσπρέπει ταινίες του χόλιγουντ, όπου μπορεί να χάνεις το μέτρημα στους φόνους και τους διαμελισμούς, αλλά άμα φανεί μισή ρώγα ή δεξί αρχίδι, θα σε πάρει ο διάολος και θα στο κλείσουνε το στούντιο οι πουριτανοί. Τέλος πάντων, αυτά. Το σεξ το χαίρονται οι άνθρωποι, που χαίρονται τους εαυτούς τους. Διαφορετικά, μήτε η μαλακία δεν τους πετυχαίνει.

Νούμερο 8
«Υπάρχει μια οργασμική απόκλιση (gap)»

Εδώ το άρθρο - κυρίως γιατί έχει γραφτεί στο πόδι, όπως το 90% των άρθρων  - αδυνατεί να μας διευκρινήσει αν η απόκλιση αυτή αφορά στις πραγματικές διαφορές μεταξύ αντρικού και γυναικείου οργασμού ή στις εντυπώσεις που έχει ο καθένας για τον οργασμό του άλλου, πράγματα διόλου αυτονόητα, αν όχι και αντιφατικά, καθώς οι εύκολες ερμηνείες δίνουν και παίρνουν, δημιουργώντας περισσότερη σύγχυση παρά καλό. Ο άντρας δε μπορεί (λέει η λαϊκή κουλτούρα, όχι το άρθρο) ούτε να κρύψει, ούτε να προσποιηθεί τον οργασμό του. Ε και; Κι η ντομάτα είναι κόκκινη, μα δε σημαίνει ότι ντρέπεται. Είναι μεγάλο λάθος, να το δέσουμε: επειδή ο άλλος χύνει δε σημαίνει, κιόλας, ότι το φχαριστήθηκε. Όπως μεγάλο λάθος θεωρώ κι αντίστροφα, όταν δε χύνει μια γυναίκα, να νομίζουμε ή να νομίζει ότι δεν απόλαυσε το παραμικρό.

Το πραγματικό κενό ή χάσμα, εδώ, δεν είναι εκείνο των ποσοστών και των δηλώσεων, αλλά τελικά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων. Κι ούτε κατάλαβα ποτέ, ούτε και πρόκειται να καταλάβω, πως είναι δυνατόν να προσποιείται ο κόσμος, σε τόσο μεγάλο ποσοστό και δεν το εννοώ υποτιμητικά - αν και θα 'πρεπε. Πώς είναι δυνατόν να λες κάτι άλλο από αυτό που νιώθεις, να χύνεις δίχως να χύνεις, να κλιμακώνεις δίχως να κλιμακώνεις; Πώς είναι δυνατόν να κοιτά κανείς το σύντροφό του, αφήνοντάς τον να νομίζει πως όλα είναι τέλεια, μα ούτε καν; Φταίει ο έρωτας, φταίει η μαλακία που μας δέρνει; Από διακριτικότητα, μήπως θιχτεί ο αντρισμός του; Από κομπλεξισμό, μήπως μας πάρουν για τίποτα ανοργασμικές, λες κι είναι καμιά κατάρα; Η μαλακία των ανθρώπων πάει σύννεφο κι έχουν μπερδέψει τη βούρτσα, με το μπλακεντέκερ - με την πούτσα ούτε καν.

Υπάρχει διαφορά μεταξύ των οργασμών; Εννοείται. Κι ούτε καν μονάχα μεταξύ των δύο φύλων, μα και μεταξύ του ίδιου φύλου εξίσου. Η βιολογία, ο μηχανισμός ταιριάζουν, κι όμως η νευροφυσιολογία του κάθε ατόμου, το καθιστούν μοναδική περίπτωση, μπροστά στην οποία η ιατρική στατιστική απλά τραυλίζει. Αλλά κι αν υπάρχουν διαφορές, τι είναι εκείνο που τις καθιστά προβληματικές και τις καταδικάζει να ζούνε πίσω από το παραβάν, μέχρι τέλους; Τίποτα περισσότερο, από τους κομπλεξισμούς μας. Άμα δε χύνεις, δε χύνεις, τελείωσε. Κι άμα περνάς καλά, περνάς καλά. Συνδέονται τα προηγούμενα; Ενίοτε ναι, μα όχι απαραίτητα. Άμα θέλετε κανόνες και λύσεις πλαφόν στ' ανθρώπινα, να πάρετε να διαβάσετε τον Αστικό Κώδικα. Αλλά με τέτοια μυαλά, σχέση της προκοπής δεν πρόκειται να καταφέρετε, μία στο εκατομμύριο.

Νούμερο 9
«Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο οργασμός μπορεί να προκληθεί δίχως διέγερση των γεννητικών οργάνων»

Οκ, σε σπάνιες περιπτώσεις κι απ' την κουράδα φυτρώνει παπαρούνα. Επίσης, συμβαίνει κατά κόρον κι επί βάσης καθημερινής, σε περίοδο Champions-League ή Μουντιάλ, αλλά μόνο στους άντρες. Για να μη μιλήσω για τους εκατοντάδες μαλάκες, που συναντούμε καθημερινά και μας γαμάνε τη ζωή, με τα χέρια τους σε πλήρη θέα - πάνω στο γραφείο μιας υπηρεσίας, πάνω στο τιμόνι ενός μικρού τανκ, που το λένε και SUV, πάνω στον πίνακα μια σχολικής τάξης και πάει λέγοντας. Αλλά με χέρια ή χωρίς, τι διάολο μας νοιάζουν εμάς όλα ετούτα; Με όλο το σεβασμό και την ειλικρίνεια, πραγματικά, χεστήκαμε. Η μία άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας, μετά την άλλη.

Νούμερο 10
«Για τις περισσότερες γυναίκες, χρειάζεται λίγος χρόνος»

Άντε πάλι, ρε φίλε! Ειλικρινά, πείτε μου αν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος - πέρα απ' τα 5χρονα και κάτω - που να μην ξέρει πόσο θέλει ο άντρας και πόσο η γυναίκα. Εκτός κι αν βλέπεις αμερικάνικη ταινία, που οργασμιούνται όλοι ταυτόχρονα. Και με τα ρούχα.

Αλλά οι κοινωνική προσφορά του άρθρου δε σταματά εκεί. Μήπως ο σύντροφός σας τελειώνει πιο γρήγορα; Ε μα τι λέμε τόσην ώρα; Στο κάτω-κάτω, αυτός είναι ο τίτλος! Ερχεται όμως, τώρα, η αρθρογράφος να μας προτείνει και τις σωστές τις λύσεις. Ναι! Και μάλιστα τσακ-μπαμ! Μέσα σε δυο σειρές. Δηλαδή, χρειάστηκαν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, απ' τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος κι εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης της ζωής, ως τα σήμερα, μέχρι να φτάσουμε σ' αυτό το πολύπλοκο βιολογικό στάδιο, με τις αναρίθμητες παραμέτρους: ορμονικές, νευρολογικές, ψυχολογικές, οικονομικο-κοινωνικές, ιστορικές κι ό,τι άλλο, κι όμως! η σοφολάγνα Sarah Jio, μέσα σε δυο σειρές ξεκλειδώνει τα μυστικά της φύσης: να του τον πιάνεις, λέει, και να του τον σφίγγεις. Και μπόλικη πνευματική εξάσκηση. Για παράδειγμα, άμα λύνεις σταυρόλεξα, κατά τη διάρκεια του σεξ, βοηθάει πολύ στην παράταση της πράξης. Επίσης κι η αποχή βοηθάει πολύ στην παράταση.

Τέλος πάντων, επειδή βαρέθηκα πια να γράφω και μου φαίνεται, να πούμε τώρα και μια καληνύχτα. Το περισπούδαστο άρθρο κλείνει ακριβώς όπως θα του ταίριαζε και ως του αξίζει: με μια αρνητική προτροπή, δηλαδή μια ένεση ανησυχίας, ώστε να μην μείνει κι η συντεχνία των φίλων ιατρών παραπονεμένη. Τι; Πρόωρη εκσπερμάτωση;; Ό,τι κι αν συμβαίνει, μια επίσκεψη στον κατάλληλο ειδικό θα σας πείσει. Με το αζημίωτο. Καλού κακού, ωστόσο, ρίξτε κι ένα ξεμάτιασμα.

Καλή τύχη, λοιπόν, σε όλες και σε όλους. Γιατί με τέτοια κουλτούρα, μόνο από τύχη θα σωθούμε.