Όπου η μαλακία πάει σύννεφο (μακάρι) ... [ Μέρος Α΄ ]

'Νταξ, μπορεί ο τίτλος να 'ναι λίγο αποπροσανατολιστικός, καθώς δε θα μιλήσω για τη μαλακία καθαυτή, δηλαδή κατά κυριολεξία, αλλά μάλλον μεταφορικά. Αυτή η μεταφορική μαλακία, ωστόσο, είναι φυσικά η χειρότερη μορφή - ή για να 'μαστε δίκαιοι η μόνη κακή, καθώς η κανονική μαλακία εκτός ότι είναι του θεούλη, επιπλέον σώζει και ζωές. Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως έχω σωθεί. Στην προηγούμενη ανάρτηση, στο υστερόγραφο, είχα στριμώξει ένα σύνδεσμο, προς κάποιο από εκείνα τα άρθρα του συρμού για τα σεξουαλικά ζητήματα, γραμμένο δήθεν και καλά από τίποτα ειδικούς. Το άρθρο χαρακτηρίζεται απ' όλη εκείνη τη γλοιώδη εσάνς των άρθρων, που απευθύνονται σε γυναίκες των οποίων το μυαλό φτάνει μέχρι το κομμωτήριο. Οι γυναίκες αυτές δεν υπάρχει ελπίδα ν' αντιληφθούν ποτέ τα κοινωνικά ή οικογενειακά καρκινώματα, που υφέρπουν της γυναικείας σεξουαλικότητας κι ως εκ τούτου θεωρούν ότι το δικαίωμα στον οργασμό και στις 50 αποχρώσεις του γκρι, είναι η πανάκεια, που θα τις σώσει από τη μίζερη ανία τους.

Θα μου πεις, εγώ τώρα γιατί μιλάω; Έχω αιδείο και ξέρω; Άμα αποκτήσω αιδείο ν' αποκτήσω κι άποψη, αλλιώς ας σωπάσω για πάντα. Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα η πολλή αγαμία να 'χει ατροφήσει το πουλί μου τόσο, ώστε να θυμίζει περισσότερο κλειτορίδα παρά πέος, τότε σας ενημερώνω πως δεν πρόκειται να μιλήσω για το γυναικείο οργασμό ειδικά, παρά για τον κοινό μας παρονομαστή, δηλαδή τον αυνανισμό της αντίληψης. Τα άρθρα αυτού του τύπου αποτελούν υπόδειγμα ομοιοπαθητικής: αντιμετωπίζουν την ελαφρο-λαϊκή μαλακία, που δέρνει το μέσο εγκέφαλο, με περίσσοτερη ελαφρο-λαϊκότητα, μάλιστα με το μανδύα του επιστημονικού. Το συγκεκριμένο άρθρο φέρει τίτλο «10 πράγματα που δε γνωρίζετε για τους οργασμούς», αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς να μας μιλήσει για τίποτα αληθινό και ουσιαστικό, δηλαδή κάτι που να ξεπερνάει το επίπεδο «Η Πέγκι Σου και το παπί της».

Νούμερο 1
«Ο οργασμός ανακουφίζει απ' τον πόνο»

Ένα σημαντικό πράγμα έχει να πει το άρθρο εδώ και του κάνει ντρίμπλα. Καθότι - το ξέρουν ως κι οι γαλοπούλες - ο πονοκέφαλος δεν ήταν ποτέ η αληθινή αιτία αποφυγής του σεξ. Τα πνιχτά γελάκια, που προκαλεί συνήθως η διάσημη κοινοτοπία, δεν υπονοούν άλλο τι, παρά τ' αληθινά προβλήματα που υπονομεύουν μια σχέση και σε καμία περίπτωση τη χρεία ασπιρίνης. Ευνόητα πράγματα και προχωρούμε.

Δεν υπάρχει πιο άχρηστη παρατήρηση! Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει κάνει σεξ έστω και μία φορά στη ζωή του, έχει συνειδητοποιήσει τις ευεργετικές του ιδιότητες, σε όλα τα επίπεδα κι όχι μόνο σε ότι αφορά το κεφάλι του ή άλλο μέλος του σώματος. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι συνουσιάζεται απερίσπαστος και δεν εκτροχιάζεται το μυαλό του στην επόμενη δόση του δανείου, σε κανένα ή καμία πρώην ή σε κάποιο απ' τα 1.732 κόμπλεξ, με τα οποία είναι επιβαρυμένος κάθε σοβαρός και ώριμος ενήλικας. Νούμερο 1, λοιπόν : η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας. Έλα παππού να σου δείξω τ' αμπελοχώραφά σου.

Νούμερο 2
«Το προφυλακτικό δεν επηρεάζει την ποιότητα του οργασμού» 

Λες και δε μπορούν οι άνθρωποι να 'χουν ιδίαν άποψη, έρχεται ο κάθε εξυπναδόρος να μας κάνει διάλεξη για την ευαισθησία του νευρικού μας συστήματος. Ο καθένας νιώθει όπως νιώθει και δε θα του πει κανείς αν νιώθει καλύτερα με ή χωρίς προφυλακτικό. Εδώ, το άρθρο έχει ωστόσο ένα άλλοθι: προσπαθεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από τις ασύδοτες αρβύλες, που κυκλοφορούν στα καφενεία και στην τηλεόραση. Σε μια κοινωνία που ο φαλλός λύνει και δένει, σιγά μην ξεκουνηθεί ο άνδρας ο πολλά-βαρύς να τρέξει να βρει προφυλακτικό ή να 'χει προνοήσει. Αντ' αυτού, είναι τρελά συμφέρον να το χώνει όπου βρίσκει και να πετάει το μπαλάκι στη σύντροφό του, ότι μ' αυτές τις απαιτήσεις του χαλάει την... αίσθηση. Και πιάνει κι η άλλη η μαλάκω την καραμέλα - είναι που ωριμάζουν οι γυναίκες νωρίτερα, μη χέσω - κι αναπαράγει ετούτη την ασυναρτησία όχι μόνο στις φίλες της, που θα 'ταν το λιγότερο, αλλά στον ίδιο της τον εαυτό. Το πιστεύει ως κι η ίδια. Για να μην πούμε ότι σ' ετούτη την απροθυμία μερικών ανδρών, απέναντι στην καπότα, ενίοτε υφέρπει και μια μερική ανικανότητα ή άλλα στυτικά προβλήματα. Τι μας νοιάζει όμως εμάς, ωρέ; Ζμπουτσ'μας.

Νούμερο 3
«30% των γυναικών έχουν πρόβλημα να φτάσουν σε οργασμό»

Άμα το 30% έχει πρόβλημα σε κάτι, μήπως τελικά δεν είναι πρόβλημα κι απλά έτσι είναι; Όπως γράφω σε προηγούμενη ανάρτηση, ο γυναικείος (και ο αντρικός) οργασμός, ως αυτοσκοπός, είναι περισσότερο μια κοινωνική απαίτηση και μόδα, που υπονοεί άλλα, παρά ανάγκη καθαυτή. Βέβαια, ωριμάζοντας σε μια άρρωστη κοινωνία, η νευρο-φυσιολογία καταλήγει τόσο μπλεγμένη, που τελικά δεν αρνούμαι μια κάποια αναγκαιότητα. Αλλά αναγκαιότητα κατασκευασμένη. Μην το πάρουμε, δηλαδή, ότι η φοράδα στ' αλώνι έπαθε δυσκοιλιότητα - μια χαρά χέστηκε. Η ανθρώπινη ανοησία, από μια ολόκληρη πράξη, με αρχή μέση και τέλος, μια σωματική (φυσικά και ψυχική) σχέση με διάρκεια, έπιασε το σφύριγμα της λήξης και το 'κανε θρησκεία.

Τη δυσοργασμία - να την πω έτσι - ή ανοργασμικότητα, τις βαφτίζουμε μάλιστα «δυσλειτουργίες» και ψάχνουμε - χοχο, τι άλλο; - την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, γιατί εσύ μπορεί να μη βλέπεις οργασμό, αλλά οι φαρμακο-βιομηχανίες χύνουν αβέρτα, απ' τη χαρά τους. Γιατί - επαναλαμβάνομαι - δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο νευρικό σύστημα. Ο ένας τουρτουρίζει και κουκουλώνεται κι ο άλλος βγάζει το βρακί του, ο ένας σπάει ένα ποτήρι κι ανεβάζει σφυγμό διακόσα κι ο άλλος τρώει τοστάκι στο χαράκωμα, ένας κάνει σφράγισμα πονάει τρεις μέρες κι ο άλλος του κόβεται το δάχτυλο και το πάει μόνος του στα επείγοντα να του το ράψουν. Δεν είμαστε οι άνθρωποι ούνα φάτσα-ούνα ράτσα κι αν ο γυναικείος οργασμός φτάνει κάθε δέκα λεπτά ή περιμένεις στη στάση μία ώρα, εμείς μόνο σ' ένα φόβο οφείλουμε να απαντήσουμε: μην είναι ο κοινωνικός και οικογενειακός πουριτανισμός που 'χει κλειδώσει (αν όχι ευνουχίσει) την ελεύθερη χαρά του σώματος.

Μάλιστα - μπας και μείνει κανά ιατρικό ραντεβού κενό - το άρθρο επιστρατεύει ως και τον υποχονδριασμό, για να μας πείσει: πρόσεξε, λέει, γιατί άμα το 'χεις αυτό το κακό πράμα, το FSD, μπορεί να οφείλεται σε χίλια-δυο. Ετούτο, άμα δεν είναι υστερόβουλο, είναι τουλάχιστον ανόητο. Οι λογικές συνεπαγωγές δεν είναι απαραίτητα διπλής κυκλοφορίας και δε χρειάζεται να χρησιμοποιούμε επιχειρήματα εντυπωσιασμού, παίζοντας με την ψυχική ηρεμία του άλλου. Για παράδειγμα, ο θυρεοειδισμός επηρεάζει τη σεξουαλικότητα, αλλά αντίστροφα τα σεξουαλικά προβλήματα δεν οφείλονται στο θυρεοειδισμό, απαραίτητα. Με την ίδια λογική, όποιος την παίζει συχνά μπορεί να πάθει τενοντίτιδα, αλλά όποιος έχει τενοντίτιδα δε σημαίνει πως είναι μαλάκας. Πολλά πράγματα, άμα τα πιάσεις αντίστροφα, οι διαδρομές κι οι πιθανότητες γίνονται τόσο πολλές που, του κάκου, δε σε φτάνει μια ζωή να ψάχνεις. Γι' αυτό δεν έχει νόημα. Ν' ανησυχήσει, ωστόσο, κανείς αν έφτανε κάποτε σε οργασμό και τώρα δε φτάνει, αυτό ναι. Τέτοιες μεταλλαγές σε καταστάσεις, τις οποίες από νέοι ή νέες έχουμε συνηθίσει ως φυσιολογικές, ίσως ν' αποτελούν σημάδια προσοχής ή καμπανάκια. Αλλά τι είναι φυσιολογικό και τι δεν είναι, ε νισάφι, έχουμε κι εμείς λόγο στον εαυτό μας και στο σώμα μας κι οφείλουμε να 'μαστε ιδιαίτερα καχύποπτοι στο ποιος μιλάει και τι μας λέει, αν δε θέλουμε να είμαστε απλά πειραματόζωα για να 'χει ο άλλος θέμα στο συνέδριο.

Ένα πράγμα χρειάζεται να αναρωτιέται μια γυναίκα (κι ο καθένας): αν, δηλαδή, είναι ευτυχισμένη ή όχι. Κι αν δεν είναι, τότε ας αναζητήσει τις αιτίες. Αν όμως είναι, να μην αφήνει κανένα καραγκιόζη που θέλει να της πουλήσει φάρμακα ή φεμινισμό να πατάει με τις βρώμικες πατούσες του στο κεφάλι της.

Νούμερο 4
«Η εύρεση του σημείου G βελτιώνει τις πιθανότητες οργασμού»

Είχες, μωρή, σημείο G και στο χωριό σου;; Ως το 1950, μια χαρά πηδιώσαντε ο κόσμος, το σημείο G μας μάρανε. Άμα δεν ξέρεις τι σου φταίει, το σημείο G είναι το καλύτερο άλλοθι, για ν' αποποιηθείς την ευθύνη της ζωής σου. Δε σου φταίει ο μαλάκας σύντροφος, δε σου φταίει ο κομπλεξισμός του σώματός σου, δε σου φταίει ο ευνουχισμός της κοινωνίας, δε σου φταίει που σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα, όπου μας έβρει μας πατεί, παρά σου φταίει που δεν έχεις βρει ακόμα το σημείο G και πλησιάζεις τα σαράντα. Άντε μη χέσω, με τη μαλακία. Τα χαμένα όνειρα της νοικοκυρούλας, που 'φαγε τα χρόνια της μπροστά στο νεροχύτη και πάνω από τη σιδερώστρα, στριμωγμένα σε συσκευασία μεσημεριανής εκπομπής και γύρω-γύρω μελαγχολική, μωβ κορδελίτσα. Άμα δεν το πιάνεις με τη μία, πόση θλίψη και μιζέρια αποπνέει ετούτη η ενασχόληση μ' ένα δήθεν διακοπτάκι ασύδοτης κάβλας, δεν έχω διάθεση να σου εξηγήσω άλλο εδώ.

Αντί για μυστηριώδη σημεία κι απόκρυφες αρλούμπες, ας ορθώσουμε τα κορμιά μας να γίνουν ολόκληρα σημεία-G. Ας ανοίξουμε τα φτερά μας ή τα πόδια μας (κατά πώς βολεύεται κανείς) κι ας απελευθερώσουμε τις καταπιεσμένες μας ορμές και τις επιθυμίες μας, να γαμηθούμε σαν τα ζώα ασύστολα και ξεδιάντροπα. Ν' αφήσουμε να εκφραστεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός μας, αντί μονάχα τα μουνιά και τα βυζιά μας: τα δάχτυλα, οι αγκώνες, τα πλευρά, τα λακάκια, οι μασχάλες, ο αφαλός, τα ρουθούνια, οι κωλοτρυπίδες, τα γόνατα, οι λαγόνες, οι γάμπες, οι αστράγαλοι, τα φρύδια, ο στερνο-κλειδο-μαστοειδής μυς του τραχήλου κι ό,τι άλλο γουστάρει κανείς. Άμα το σώμα ολάκερο ξυπνήσει, άμα το κορμί γίνει σύντροφος ηδονής κι αγάπης, αντι για εκπορνευμένο φετίχ, ελεύθερο από τη μούχλα και την αρρώστια, ούτε σημεία-G, ούτε μ' ολόκληρη αλφάβητο δε θα ιδρώνει το αυτί σου. Όλες αυτές τις μυξοκλάψες των Άρλεκιν θα τις έχεις γραμμένες, όπου τέλος πάντων, τα γραφεί καθείς, κάτα το φύλο του.

Νούμερο 5
«Οι οργασμοί γίνονται καλύτεροι με τα χρόνια»

Αντιθέτως με τους δικούς μου, που γίνονται αραιότεροι με τα χρόνια. Κι ωστόσο, εδώ ακριβώς θα συμφωνήσω και μάλιστα για τους λόγους, που αναφέρονται από το ίδιο το άρθρο. Μεγαλώνοντας, οι άνθρωποι μαθαίνουν ν' απελευθερώνουν, σιγά-σιγά, εκείνες ακριβώς τις αρετές και τους καρπούς με τα οποία τους προίκησε η φύση, μα τ' αφυδάτωσε και τ' απονέκρωσε η βρώμικη και φοβική κοινωνία των αστών. Κρίμα, παρ' όλα αυτά, για όλα εμάς τα εκατομμύρια πλάσματα, που περάσαμε την πιο χυμώδη κι αυθόρμητη ηλικία μέσα στη στέρηση και το κόμπλεξ, και μόνο πριν την ημερομηνία λήξης μαθαίνουμε να εκτιμούμε εκείνο, που πρόκειται σύντομα να χαθεί.

[ Ακολουθούν περισσότεροι οργασμοί, στο επόμενο μέρος ... ]