Νούμερο 6
«Οι γυναίκες που συνδυάζουν πράγματα, έχουν συχνότερους οργασμούς»
Σα να λέμε με απλά λόγια: μην είσαι μωρή, τελείως, βόδι στο κρεβάτι! Μην ανοίγεις απλά τα πόδια, σα να δούλευες Γραφείο Τελετών, περιμένοντας πότε να μπει κανας πελάτης. Κυνήγα το λιγάκι, άπλωσε λίγο τα χέρια, βγάλε λίγο τη γλώσσα, βάλε τη φαντασία σου να δουλέψει. Απόλαυσε, στην τελική, την ύπαρξή σου στην ολότητά της, δίχως κωλύματα και μυξοπαρθενιές. Βέβαια, είναι μια μάταιη συμβουλή ετούτη. Όσοι γουστάρουν και καυλώνουν, πραγματικά, δεν περιμένουν από παρόμοια άρθρα του κώλου να τους πουν πότε και πώς να πειραματίζονται. Απλά το κάνουν. Από την άλλη, άμα δεν το 'χει η γκλάβα σου και χάσκεις σαν ανθοδοχείο, πάνω στη σιφονιέρα, ό,τι και να σου πει ο άλλος, ανθοδοχείο θα μείνεις. Θα μου πεις εγώ έτσι γουστάρω να στέκομαι, σα ντιβανοκασέλα, λογαριασμό θα σου δώσω; Έτσι εκφράζεται η σεξουαλικότητά μου και δε γουστάρω να κάνω ούτε καινούργια πράματα, ούτε δύο ή τρία ταυτόχρονα. Εγώ, προσωπικά, χέστηκα για το πώς τη βρίσκει καθεμιά και καθένας σας, αλλά μη σου φταίει μετά ο «πονοκέφαλος», άμα δεν κλιμακώνεις της προκοπής.
Πάντως, το πιο συχνά, όλες ετούτες οι «δυσλειτουργίες» δεν οφείλονται, όπως επίπεδα και μονοδιάστατα, βάλθηκε να μας πείσει η αρθρογράφος σ' αυτή τη σωρεία από χαζο-λεπτομέρειες, αλλά κυρίως στη σχέση και την επικοινωνία μεταξύ των ερωτικών παρτενέρ. Τι να σου κάνει το σημείο G, η εμπειρία κι οι συνδυασμοί, άμα οι δυο σύντροφοι φορτώνουν ένας στον άλλον τα συμπλέγματα και τις αποτυχίες τους, αντί να επιτυγχάνουν ή να αποτυγχάνουν αγκαλιασμένοι και σκεπασμένοι μ' ένα σεντόνι αγάπης; Τι να σου κάνει πουλί και δάχτυλο, συνάμα και το στόμα, αν η σκορδοκαΐλα σου είναι να χύσεις κι όχι να περάσεις όμορφα και ξένοιαστα με τον άνθρωπό σου, όποιος κι αν είναι αυτός, μόνιμος ή περιστασιακός; Τι να σου κάνουν οι φιλοσοφίες και οι συμβουλές, άμα η πράξη τελειώνει με ξυνισμένη μούρη και συνοφρυώσεις;
Δυστυχώς και στην τελική, είναι ευκολότερο να ψάξουμε για καινούργιον άνθρωπο, τέτοιον που να (ελπίζουμε ότι θα) ταιριάζει στη σεξουαλικότητά μας, παρά να δουλέψουμε τη σεξουαλικότητά μας συντροφιά με τον άνθρωπο, που μοιραζόμαστε ήδη το κρεβάτι. Το τελευταίο θ' απαιτούσε υπομονή και σεβασμό κι ετούτα είναι αρετές, που σπάνιζαν και σπανίζουν, είτε με τα σώματα γυμνά, είτε με ρούχα.
Νούμερο 7
«Η αυτο-εκτίμηση επηρεάζει την ποιότητα των οργασμών»
Εντάξει, λέει και σωστά πράγματα το άρθρο, μάλλον κατά λάθος. Εννοείται πως αν δεν αγαπάς τον εαυτό σου, το σώμα σου, δε νιώθεις οικεία με τις ιδιαιτερότητες και τρυφερότητα για τις ατέλειές σου, τι να σου κάνει ο σεξολόγος; Θα πηδιέσαι με τα φώτα σβηστά και τα εσώρουχα, όπως στις καθωσπρέπει ταινίες του χόλιγουντ, όπου μπορεί να χάνεις το μέτρημα στους φόνους και τους διαμελισμούς, αλλά άμα φανεί μισή ρώγα ή δεξί αρχίδι, θα σε πάρει ο διάολος και θα στο κλείσουνε το στούντιο οι πουριτανοί. Τέλος πάντων, αυτά. Το σεξ το χαίρονται οι άνθρωποι, που χαίρονται τους εαυτούς τους. Διαφορετικά, μήτε η μαλακία δεν τους πετυχαίνει.
Νούμερο 8
«Υπάρχει μια οργασμική απόκλιση (gap)»
Εδώ το άρθρο - κυρίως γιατί έχει γραφτεί στο πόδι, όπως το 90% των άρθρων - αδυνατεί να μας διευκρινήσει αν η απόκλιση αυτή αφορά στις πραγματικές διαφορές μεταξύ αντρικού και γυναικείου οργασμού ή στις εντυπώσεις που έχει ο καθένας για τον οργασμό του άλλου, πράγματα διόλου αυτονόητα, αν όχι και αντιφατικά, καθώς οι εύκολες ερμηνείες δίνουν και παίρνουν, δημιουργώντας περισσότερη σύγχυση παρά καλό. Ο άντρας δε μπορεί (λέει η λαϊκή κουλτούρα, όχι το άρθρο) ούτε να κρύψει, ούτε να προσποιηθεί τον οργασμό του. Ε και; Κι η ντομάτα είναι κόκκινη, μα δε σημαίνει ότι ντρέπεται. Είναι μεγάλο λάθος, να το δέσουμε: επειδή ο άλλος χύνει δε σημαίνει, κιόλας, ότι το φχαριστήθηκε. Όπως μεγάλο λάθος θεωρώ κι αντίστροφα, όταν δε χύνει μια γυναίκα, να νομίζουμε ή να νομίζει ότι δεν απόλαυσε το παραμικρό.
Το πραγματικό κενό ή χάσμα, εδώ, δεν είναι εκείνο των ποσοστών και των δηλώσεων, αλλά τελικά η αληθινή επικοινωνία μεταξύ των συντρόφων. Κι ούτε κατάλαβα ποτέ, ούτε και πρόκειται να καταλάβω, πως είναι δυνατόν να προσποιείται ο κόσμος, σε τόσο μεγάλο ποσοστό και δεν το εννοώ υποτιμητικά - αν και θα 'πρεπε. Πώς είναι δυνατόν να λες κάτι άλλο από αυτό που νιώθεις, να χύνεις δίχως να χύνεις, να κλιμακώνεις δίχως να κλιμακώνεις; Πώς είναι δυνατόν να κοιτά κανείς το σύντροφό του, αφήνοντάς τον να νομίζει πως όλα είναι τέλεια, μα ούτε καν; Φταίει ο έρωτας, φταίει η μαλακία που μας δέρνει; Από διακριτικότητα, μήπως θιχτεί ο αντρισμός του; Από κομπλεξισμό, μήπως μας πάρουν για τίποτα ανοργασμικές, λες κι είναι καμιά κατάρα; Η μαλακία των ανθρώπων πάει σύννεφο κι έχουν μπερδέψει τη βούρτσα, με το μπλακεντέκερ - με την πούτσα ούτε καν.
Υπάρχει διαφορά μεταξύ των οργασμών; Εννοείται. Κι ούτε καν μονάχα μεταξύ των δύο φύλων, μα και μεταξύ του ίδιου φύλου εξίσου. Η βιολογία, ο μηχανισμός ταιριάζουν, κι όμως η νευροφυσιολογία του κάθε ατόμου, το καθιστούν μοναδική περίπτωση, μπροστά στην οποία η ιατρική στατιστική απλά τραυλίζει. Αλλά κι αν υπάρχουν διαφορές, τι είναι εκείνο που τις καθιστά προβληματικές και τις καταδικάζει να ζούνε πίσω από το παραβάν, μέχρι τέλους; Τίποτα περισσότερο, από τους κομπλεξισμούς μας. Άμα δε χύνεις, δε χύνεις, τελείωσε. Κι άμα περνάς καλά, περνάς καλά. Συνδέονται τα προηγούμενα; Ενίοτε ναι, μα όχι απαραίτητα. Άμα θέλετε κανόνες και λύσεις πλαφόν στ' ανθρώπινα, να πάρετε να διαβάσετε τον Αστικό Κώδικα. Αλλά με τέτοια μυαλά, σχέση της προκοπής δεν πρόκειται να καταφέρετε, μία στο εκατομμύριο.
Νούμερο 9
«Σε σπάνιες περιπτώσεις, ο οργασμός μπορεί να προκληθεί δίχως διέγερση των γεννητικών οργάνων»
Οκ, σε σπάνιες περιπτώσεις κι απ' την κουράδα φυτρώνει παπαρούνα. Επίσης, συμβαίνει κατά κόρον κι επί βάσης καθημερινής, σε περίοδο Champions-League ή Μουντιάλ, αλλά μόνο στους άντρες. Για να μη μιλήσω για τους εκατοντάδες μαλάκες, που συναντούμε καθημερινά και μας γαμάνε τη ζωή, με τα χέρια τους σε πλήρη θέα - πάνω στο γραφείο μιας υπηρεσίας, πάνω στο τιμόνι ενός μικρού τανκ, που το λένε και SUV, πάνω στον πίνακα μια σχολικής τάξης και πάει λέγοντας. Αλλά με χέρια ή χωρίς, τι διάολο μας νοιάζουν εμάς όλα ετούτα; Με όλο το σεβασμό και την ειλικρίνεια, πραγματικά, χεστήκαμε. Η μία άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας, μετά την άλλη.
Νούμερο 10
«Για τις περισσότερες γυναίκες, χρειάζεται λίγος χρόνος»
Άντε πάλι, ρε φίλε! Ειλικρινά, πείτε μου αν υπάρχει έστω κι ένας άνθρωπος - πέρα απ' τα 5χρονα και κάτω - που να μην ξέρει πόσο θέλει ο άντρας και πόσο η γυναίκα. Εκτός κι αν βλέπεις αμερικάνικη ταινία, που οργασμιούνται όλοι ταυτόχρονα. Και με τα ρούχα.
Αλλά οι κοινωνική προσφορά του άρθρου δε σταματά εκεί. Μήπως ο σύντροφός σας τελειώνει πιο γρήγορα; Ε μα τι λέμε τόσην ώρα; Στο κάτω-κάτω, αυτός είναι ο τίτλος! Ερχεται όμως, τώρα, η αρθρογράφος να μας προτείνει και τις σωστές τις λύσεις. Ναι! Και μάλιστα τσακ-μπαμ! Μέσα σε δυο σειρές. Δηλαδή, χρειάστηκαν 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, απ' τη γέννηση του ηλιακού μας συστήματος κι εκατομμύρια χρόνια εξέλιξης της ζωής, ως τα σήμερα, μέχρι να φτάσουμε σ' αυτό το πολύπλοκο βιολογικό στάδιο, με τις αναρίθμητες παραμέτρους: ορμονικές, νευρολογικές, ψυχολογικές, οικονομικο-κοινωνικές, ιστορικές κι ό,τι άλλο, κι όμως! η σοφολάγνα Sarah Jio, μέσα σε δυο σειρές ξεκλειδώνει τα μυστικά της φύσης: να του τον πιάνεις, λέει, και να του τον σφίγγεις. Και μπόλικη πνευματική εξάσκηση. Για παράδειγμα, άμα λύνεις σταυρόλεξα, κατά τη διάρκεια του σεξ, βοηθάει πολύ στην παράταση της πράξης. Επίσης κι η αποχή βοηθάει πολύ στην παράταση.
Τέλος πάντων, επειδή βαρέθηκα πια να γράφω και μου φαίνεται, να πούμε τώρα και μια καληνύχτα. Το περισπούδαστο άρθρο κλείνει ακριβώς όπως θα του ταίριαζε και ως του αξίζει: με μια αρνητική προτροπή, δηλαδή μια ένεση ανησυχίας, ώστε να μην μείνει κι η συντεχνία των φίλων ιατρών παραπονεμένη. Τι; Πρόωρη εκσπερμάτωση;; Ό,τι κι αν συμβαίνει, μια επίσκεψη στον κατάλληλο ειδικό θα σας πείσει. Με το αζημίωτο. Καλού κακού, ωστόσο, ρίξτε κι ένα ξεμάτιασμα.
Καλή τύχη, λοιπόν, σε όλες και σε όλους. Γιατί με τέτοια κουλτούρα, μόνο από τύχη θα σωθούμε.
(*) Το ιστολόγιο ΔΕΝ είναι φεμινιστικά ή LGBTQISO9001 πιστοποιημένο
Wednesday, May 16, 2018
Saturday, May 12, 2018
Όπου η μαλακία πάει σύννεφο (μακάρι) ... [ Μέρος Α΄ ]
'Νταξ, μπορεί ο τίτλος να 'ναι λίγο αποπροσανατολιστικός, καθώς δε θα μιλήσω για τη μαλακία καθαυτή, δηλαδή κατά κυριολεξία, αλλά μάλλον μεταφορικά. Αυτή η μεταφορική μαλακία, ωστόσο, είναι φυσικά η χειρότερη μορφή - ή για να 'μαστε δίκαιοι η μόνη κακή, καθώς η κανονική μαλακία εκτός ότι είναι του θεούλη, επιπλέον σώζει και ζωές. Δεν ξέρω για σας, εγώ πάντως έχω σωθεί. Στην προηγούμενη ανάρτηση, στο υστερόγραφο, είχα στριμώξει ένα σύνδεσμο, προς κάποιο από εκείνα τα άρθρα του συρμού για τα σεξουαλικά ζητήματα, γραμμένο δήθεν και καλά από τίποτα ειδικούς. Το άρθρο χαρακτηρίζεται απ' όλη εκείνη τη γλοιώδη εσάνς των άρθρων, που απευθύνονται σε γυναίκες των οποίων το μυαλό φτάνει μέχρι το κομμωτήριο. Οι γυναίκες αυτές δεν υπάρχει ελπίδα ν' αντιληφθούν ποτέ τα κοινωνικά ή οικογενειακά καρκινώματα, που υφέρπουν της γυναικείας σεξουαλικότητας κι ως εκ τούτου θεωρούν ότι το δικαίωμα στον οργασμό και στις 50 αποχρώσεις του γκρι, είναι η πανάκεια, που θα τις σώσει από τη μίζερη ανία τους.
Θα μου πεις, εγώ τώρα γιατί μιλάω; Έχω αιδείο και ξέρω; Άμα αποκτήσω αιδείο ν' αποκτήσω κι άποψη, αλλιώς ας σωπάσω για πάντα. Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα η πολλή αγαμία να 'χει ατροφήσει το πουλί μου τόσο, ώστε να θυμίζει περισσότερο κλειτορίδα παρά πέος, τότε σας ενημερώνω πως δεν πρόκειται να μιλήσω για το γυναικείο οργασμό ειδικά, παρά για τον κοινό μας παρονομαστή, δηλαδή τον αυνανισμό της αντίληψης. Τα άρθρα αυτού του τύπου αποτελούν υπόδειγμα ομοιοπαθητικής: αντιμετωπίζουν την ελαφρο-λαϊκή μαλακία, που δέρνει το μέσο εγκέφαλο, με περίσσοτερη ελαφρο-λαϊκότητα, μάλιστα με το μανδύα του επιστημονικού. Το συγκεκριμένο άρθρο φέρει τίτλο «10 πράγματα που δε γνωρίζετε για τους οργασμούς», αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς να μας μιλήσει για τίποτα αληθινό και ουσιαστικό, δηλαδή κάτι που να ξεπερνάει το επίπεδο «Η Πέγκι Σου και το παπί της».
Νούμερο 1
«Ο οργασμός ανακουφίζει απ' τον πόνο»
Ένα σημαντικό πράγμα έχει να πει το άρθρο εδώ και του κάνει ντρίμπλα. Καθότι - το ξέρουν ως κι οι γαλοπούλες - ο πονοκέφαλος δεν ήταν ποτέ η αληθινή αιτία αποφυγής του σεξ. Τα πνιχτά γελάκια, που προκαλεί συνήθως η διάσημη κοινοτοπία, δεν υπονοούν άλλο τι, παρά τ' αληθινά προβλήματα που υπονομεύουν μια σχέση και σε καμία περίπτωση τη χρεία ασπιρίνης. Ευνόητα πράγματα και προχωρούμε.
Δεν υπάρχει πιο άχρηστη παρατήρηση! Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει κάνει σεξ έστω και μία φορά στη ζωή του, έχει συνειδητοποιήσει τις ευεργετικές του ιδιότητες, σε όλα τα επίπεδα κι όχι μόνο σε ότι αφορά το κεφάλι του ή άλλο μέλος του σώματος. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι συνουσιάζεται απερίσπαστος και δεν εκτροχιάζεται το μυαλό του στην επόμενη δόση του δανείου, σε κανένα ή καμία πρώην ή σε κάποιο απ' τα 1.732 κόμπλεξ, με τα οποία είναι επιβαρυμένος κάθε σοβαρός και ώριμος ενήλικας. Νούμερο 1, λοιπόν : η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας. Έλα παππού να σου δείξω τ' αμπελοχώραφά σου.
Νούμερο 2
«Το προφυλακτικό δεν επηρεάζει την ποιότητα του οργασμού»
Λες και δε μπορούν οι άνθρωποι να 'χουν ιδίαν άποψη, έρχεται ο κάθε εξυπναδόρος να μας κάνει διάλεξη για την ευαισθησία του νευρικού μας συστήματος. Ο καθένας νιώθει όπως νιώθει και δε θα του πει κανείς αν νιώθει καλύτερα με ή χωρίς προφυλακτικό. Εδώ, το άρθρο έχει ωστόσο ένα άλλοθι: προσπαθεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από τις ασύδοτες αρβύλες, που κυκλοφορούν στα καφενεία και στην τηλεόραση. Σε μια κοινωνία που ο φαλλός λύνει και δένει, σιγά μην ξεκουνηθεί ο άνδρας ο πολλά-βαρύς να τρέξει να βρει προφυλακτικό ή να 'χει προνοήσει. Αντ' αυτού, είναι τρελά συμφέρον να το χώνει όπου βρίσκει και να πετάει το μπαλάκι στη σύντροφό του, ότι μ' αυτές τις απαιτήσεις του χαλάει την... αίσθηση. Και πιάνει κι η άλλη η μαλάκω την καραμέλα - είναι που ωριμάζουν οι γυναίκες νωρίτερα, μη χέσω - κι αναπαράγει ετούτη την ασυναρτησία όχι μόνο στις φίλες της, που θα 'ταν το λιγότερο, αλλά στον ίδιο της τον εαυτό. Το πιστεύει ως κι η ίδια. Για να μην πούμε ότι σ' ετούτη την απροθυμία μερικών ανδρών, απέναντι στην καπότα, ενίοτε υφέρπει και μια μερική ανικανότητα ή άλλα στυτικά προβλήματα. Τι μας νοιάζει όμως εμάς, ωρέ; Ζμπουτσ'μας.
Νούμερο 3
«30% των γυναικών έχουν πρόβλημα να φτάσουν σε οργασμό»
Άμα το 30% έχει πρόβλημα σε κάτι, μήπως τελικά δεν είναι πρόβλημα κι απλά έτσι είναι; Όπως γράφω σε προηγούμενη ανάρτηση, ο γυναικείος (και ο αντρικός) οργασμός, ως αυτοσκοπός, είναι περισσότερο μια κοινωνική απαίτηση και μόδα, που υπονοεί άλλα, παρά ανάγκη καθαυτή. Βέβαια, ωριμάζοντας σε μια άρρωστη κοινωνία, η νευρο-φυσιολογία καταλήγει τόσο μπλεγμένη, που τελικά δεν αρνούμαι μια κάποια αναγκαιότητα. Αλλά αναγκαιότητα κατασκευασμένη. Μην το πάρουμε, δηλαδή, ότι η φοράδα στ' αλώνι έπαθε δυσκοιλιότητα - μια χαρά χέστηκε. Η ανθρώπινη ανοησία, από μια ολόκληρη πράξη, με αρχή μέση και τέλος, μια σωματική (φυσικά και ψυχική) σχέση με διάρκεια, έπιασε το σφύριγμα της λήξης και το 'κανε θρησκεία.
Τη δυσοργασμία - να την πω έτσι - ή ανοργασμικότητα, τις βαφτίζουμε μάλιστα «δυσλειτουργίες» και ψάχνουμε - χοχο, τι άλλο; - την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, γιατί εσύ μπορεί να μη βλέπεις οργασμό, αλλά οι φαρμακο-βιομηχανίες χύνουν αβέρτα, απ' τη χαρά τους. Γιατί - επαναλαμβάνομαι - δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο νευρικό σύστημα. Ο ένας τουρτουρίζει και κουκουλώνεται κι ο άλλος βγάζει το βρακί του, ο ένας σπάει ένα ποτήρι κι ανεβάζει σφυγμό διακόσα κι ο άλλος τρώει τοστάκι στο χαράκωμα, ένας κάνει σφράγισμα πονάει τρεις μέρες κι ο άλλος του κόβεται το δάχτυλο και το πάει μόνος του στα επείγοντα να του το ράψουν. Δεν είμαστε οι άνθρωποι ούνα φάτσα-ούνα ράτσα κι αν ο γυναικείος οργασμός φτάνει κάθε δέκα λεπτά ή περιμένεις στη στάση μία ώρα, εμείς μόνο σ' ένα φόβο οφείλουμε να απαντήσουμε: μην είναι ο κοινωνικός και οικογενειακός πουριτανισμός που 'χει κλειδώσει (αν όχι ευνουχίσει) την ελεύθερη χαρά του σώματος.
Μάλιστα - μπας και μείνει κανά ιατρικό ραντεβού κενό - το άρθρο επιστρατεύει ως και τον υποχονδριασμό, για να μας πείσει: πρόσεξε, λέει, γιατί άμα το 'χεις αυτό το κακό πράμα, το FSD, μπορεί να οφείλεται σε χίλια-δυο. Ετούτο, άμα δεν είναι υστερόβουλο, είναι τουλάχιστον ανόητο. Οι λογικές συνεπαγωγές δεν είναι απαραίτητα διπλής κυκλοφορίας και δε χρειάζεται να χρησιμοποιούμε επιχειρήματα εντυπωσιασμού, παίζοντας με την ψυχική ηρεμία του άλλου. Για παράδειγμα, ο θυρεοειδισμός επηρεάζει τη σεξουαλικότητα, αλλά αντίστροφα τα σεξουαλικά προβλήματα δεν οφείλονται στο θυρεοειδισμό, απαραίτητα. Με την ίδια λογική, όποιος την παίζει συχνά μπορεί να πάθει τενοντίτιδα, αλλά όποιος έχει τενοντίτιδα δε σημαίνει πως είναι μαλάκας. Πολλά πράγματα, άμα τα πιάσεις αντίστροφα, οι διαδρομές κι οι πιθανότητες γίνονται τόσο πολλές που, του κάκου, δε σε φτάνει μια ζωή να ψάχνεις. Γι' αυτό δεν έχει νόημα. Ν' ανησυχήσει, ωστόσο, κανείς αν έφτανε κάποτε σε οργασμό και τώρα δε φτάνει, αυτό ναι. Τέτοιες μεταλλαγές σε καταστάσεις, τις οποίες από νέοι ή νέες έχουμε συνηθίσει ως φυσιολογικές, ίσως ν' αποτελούν σημάδια προσοχής ή καμπανάκια. Αλλά τι είναι φυσιολογικό και τι δεν είναι, ε νισάφι, έχουμε κι εμείς λόγο στον εαυτό μας και στο σώμα μας κι οφείλουμε να 'μαστε ιδιαίτερα καχύποπτοι στο ποιος μιλάει και τι μας λέει, αν δε θέλουμε να είμαστε απλά πειραματόζωα για να 'χει ο άλλος θέμα στο συνέδριο.
Ένα πράγμα χρειάζεται να αναρωτιέται μια γυναίκα (κι ο καθένας): αν, δηλαδή, είναι ευτυχισμένη ή όχι. Κι αν δεν είναι, τότε ας αναζητήσει τις αιτίες. Αν όμως είναι, να μην αφήνει κανένα καραγκιόζη που θέλει να της πουλήσει φάρμακα ή φεμινισμό να πατάει με τις βρώμικες πατούσες του στο κεφάλι της.
Νούμερο 4
«Η εύρεση του σημείου G βελτιώνει τις πιθανότητες οργασμού»
Είχες, μωρή, σημείο G και στο χωριό σου;; Ως το 1950, μια χαρά πηδιώσαντε ο κόσμος, το σημείο G μας μάρανε. Άμα δεν ξέρεις τι σου φταίει, το σημείο G είναι το καλύτερο άλλοθι, για ν' αποποιηθείς την ευθύνη της ζωής σου. Δε σου φταίει ο μαλάκας σύντροφος, δε σου φταίει ο κομπλεξισμός του σώματός σου, δε σου φταίει ο ευνουχισμός της κοινωνίας, δε σου φταίει που σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα, όπου μας έβρει μας πατεί, παρά σου φταίει που δεν έχεις βρει ακόμα το σημείο G και πλησιάζεις τα σαράντα. Άντε μη χέσω, με τη μαλακία. Τα χαμένα όνειρα της νοικοκυρούλας, που 'φαγε τα χρόνια της μπροστά στο νεροχύτη και πάνω από τη σιδερώστρα, στριμωγμένα σε συσκευασία μεσημεριανής εκπομπής και γύρω-γύρω μελαγχολική, μωβ κορδελίτσα. Άμα δεν το πιάνεις με τη μία, πόση θλίψη και μιζέρια αποπνέει ετούτη η ενασχόληση μ' ένα δήθεν διακοπτάκι ασύδοτης κάβλας, δεν έχω διάθεση να σου εξηγήσω άλλο εδώ.
Αντί για μυστηριώδη σημεία κι απόκρυφες αρλούμπες, ας ορθώσουμε τα κορμιά μας να γίνουν ολόκληρα σημεία-G. Ας ανοίξουμε τα φτερά μας ή τα πόδια μας (κατά πώς βολεύεται κανείς) κι ας απελευθερώσουμε τις καταπιεσμένες μας ορμές και τις επιθυμίες μας, να γαμηθούμε σαν τα ζώα ασύστολα και ξεδιάντροπα. Ν' αφήσουμε να εκφραστεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός μας, αντί μονάχα τα μουνιά και τα βυζιά μας: τα δάχτυλα, οι αγκώνες, τα πλευρά, τα λακάκια, οι μασχάλες, ο αφαλός, τα ρουθούνια, οι κωλοτρυπίδες, τα γόνατα, οι λαγόνες, οι γάμπες, οι αστράγαλοι, τα φρύδια, ο στερνο-κλειδο-μαστοειδής μυς του τραχήλου κι ό,τι άλλο γουστάρει κανείς. Άμα το σώμα ολάκερο ξυπνήσει, άμα το κορμί γίνει σύντροφος ηδονής κι αγάπης, αντι για εκπορνευμένο φετίχ, ελεύθερο από τη μούχλα και την αρρώστια, ούτε σημεία-G, ούτε μ' ολόκληρη αλφάβητο δε θα ιδρώνει το αυτί σου. Όλες αυτές τις μυξοκλάψες των Άρλεκιν θα τις έχεις γραμμένες, όπου τέλος πάντων, τα γραφεί καθείς, κάτα το φύλο του.
Νούμερο 5
«Οι οργασμοί γίνονται καλύτεροι με τα χρόνια»
Αντιθέτως με τους δικούς μου, που γίνονται αραιότεροι με τα χρόνια. Κι ωστόσο, εδώ ακριβώς θα συμφωνήσω και μάλιστα για τους λόγους, που αναφέρονται από το ίδιο το άρθρο. Μεγαλώνοντας, οι άνθρωποι μαθαίνουν ν' απελευθερώνουν, σιγά-σιγά, εκείνες ακριβώς τις αρετές και τους καρπούς με τα οποία τους προίκησε η φύση, μα τ' αφυδάτωσε και τ' απονέκρωσε η βρώμικη και φοβική κοινωνία των αστών. Κρίμα, παρ' όλα αυτά, για όλα εμάς τα εκατομμύρια πλάσματα, που περάσαμε την πιο χυμώδη κι αυθόρμητη ηλικία μέσα στη στέρηση και το κόμπλεξ, και μόνο πριν την ημερομηνία λήξης μαθαίνουμε να εκτιμούμε εκείνο, που πρόκειται σύντομα να χαθεί.
[ Ακολουθούν περισσότεροι οργασμοί, στο επόμενο μέρος ... ]
Θα μου πεις, εγώ τώρα γιατί μιλάω; Έχω αιδείο και ξέρω; Άμα αποκτήσω αιδείο ν' αποκτήσω κι άποψη, αλλιώς ας σωπάσω για πάντα. Αν εξαιρέσουμε την πιθανότητα η πολλή αγαμία να 'χει ατροφήσει το πουλί μου τόσο, ώστε να θυμίζει περισσότερο κλειτορίδα παρά πέος, τότε σας ενημερώνω πως δεν πρόκειται να μιλήσω για το γυναικείο οργασμό ειδικά, παρά για τον κοινό μας παρονομαστή, δηλαδή τον αυνανισμό της αντίληψης. Τα άρθρα αυτού του τύπου αποτελούν υπόδειγμα ομοιοπαθητικής: αντιμετωπίζουν την ελαφρο-λαϊκή μαλακία, που δέρνει το μέσο εγκέφαλο, με περίσσοτερη ελαφρο-λαϊκότητα, μάλιστα με το μανδύα του επιστημονικού. Το συγκεκριμένο άρθρο φέρει τίτλο «10 πράγματα που δε γνωρίζετε για τους οργασμούς», αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς να μας μιλήσει για τίποτα αληθινό και ουσιαστικό, δηλαδή κάτι που να ξεπερνάει το επίπεδο «Η Πέγκι Σου και το παπί της».
Νούμερο 1
«Ο οργασμός ανακουφίζει απ' τον πόνο»
Ένα σημαντικό πράγμα έχει να πει το άρθρο εδώ και του κάνει ντρίμπλα. Καθότι - το ξέρουν ως κι οι γαλοπούλες - ο πονοκέφαλος δεν ήταν ποτέ η αληθινή αιτία αποφυγής του σεξ. Τα πνιχτά γελάκια, που προκαλεί συνήθως η διάσημη κοινοτοπία, δεν υπονοούν άλλο τι, παρά τ' αληθινά προβλήματα που υπονομεύουν μια σχέση και σε καμία περίπτωση τη χρεία ασπιρίνης. Ευνόητα πράγματα και προχωρούμε.
Δεν υπάρχει πιο άχρηστη παρατήρηση! Οποιοσδήποτε άνθρωπος έχει κάνει σεξ έστω και μία φορά στη ζωή του, έχει συνειδητοποιήσει τις ευεργετικές του ιδιότητες, σε όλα τα επίπεδα κι όχι μόνο σε ότι αφορά το κεφάλι του ή άλλο μέλος του σώματος. Υπό την προϋπόθεση, φυσικά, ότι συνουσιάζεται απερίσπαστος και δεν εκτροχιάζεται το μυαλό του στην επόμενη δόση του δανείου, σε κανένα ή καμία πρώην ή σε κάποιο απ' τα 1.732 κόμπλεξ, με τα οποία είναι επιβαρυμένος κάθε σοβαρός και ώριμος ενήλικας. Νούμερο 1, λοιπόν : η άχρηστη πληροφορία της εβδομάδας. Έλα παππού να σου δείξω τ' αμπελοχώραφά σου.
Νούμερο 2
«Το προφυλακτικό δεν επηρεάζει την ποιότητα του οργασμού»
Λες και δε μπορούν οι άνθρωποι να 'χουν ιδίαν άποψη, έρχεται ο κάθε εξυπναδόρος να μας κάνει διάλεξη για την ευαισθησία του νευρικού μας συστήματος. Ο καθένας νιώθει όπως νιώθει και δε θα του πει κανείς αν νιώθει καλύτερα με ή χωρίς προφυλακτικό. Εδώ, το άρθρο έχει ωστόσο ένα άλλοθι: προσπαθεί να προστατεύσει τους ανθρώπους από τις ασύδοτες αρβύλες, που κυκλοφορούν στα καφενεία και στην τηλεόραση. Σε μια κοινωνία που ο φαλλός λύνει και δένει, σιγά μην ξεκουνηθεί ο άνδρας ο πολλά-βαρύς να τρέξει να βρει προφυλακτικό ή να 'χει προνοήσει. Αντ' αυτού, είναι τρελά συμφέρον να το χώνει όπου βρίσκει και να πετάει το μπαλάκι στη σύντροφό του, ότι μ' αυτές τις απαιτήσεις του χαλάει την... αίσθηση. Και πιάνει κι η άλλη η μαλάκω την καραμέλα - είναι που ωριμάζουν οι γυναίκες νωρίτερα, μη χέσω - κι αναπαράγει ετούτη την ασυναρτησία όχι μόνο στις φίλες της, που θα 'ταν το λιγότερο, αλλά στον ίδιο της τον εαυτό. Το πιστεύει ως κι η ίδια. Για να μην πούμε ότι σ' ετούτη την απροθυμία μερικών ανδρών, απέναντι στην καπότα, ενίοτε υφέρπει και μια μερική ανικανότητα ή άλλα στυτικά προβλήματα. Τι μας νοιάζει όμως εμάς, ωρέ; Ζμπουτσ'μας.
Νούμερο 3
«30% των γυναικών έχουν πρόβλημα να φτάσουν σε οργασμό»
Άμα το 30% έχει πρόβλημα σε κάτι, μήπως τελικά δεν είναι πρόβλημα κι απλά έτσι είναι; Όπως γράφω σε προηγούμενη ανάρτηση, ο γυναικείος (και ο αντρικός) οργασμός, ως αυτοσκοπός, είναι περισσότερο μια κοινωνική απαίτηση και μόδα, που υπονοεί άλλα, παρά ανάγκη καθαυτή. Βέβαια, ωριμάζοντας σε μια άρρωστη κοινωνία, η νευρο-φυσιολογία καταλήγει τόσο μπλεγμένη, που τελικά δεν αρνούμαι μια κάποια αναγκαιότητα. Αλλά αναγκαιότητα κατασκευασμένη. Μην το πάρουμε, δηλαδή, ότι η φοράδα στ' αλώνι έπαθε δυσκοιλιότητα - μια χαρά χέστηκε. Η ανθρώπινη ανοησία, από μια ολόκληρη πράξη, με αρχή μέση και τέλος, μια σωματική (φυσικά και ψυχική) σχέση με διάρκεια, έπιασε το σφύριγμα της λήξης και το 'κανε θρησκεία.
Τη δυσοργασμία - να την πω έτσι - ή ανοργασμικότητα, τις βαφτίζουμε μάλιστα «δυσλειτουργίες» και ψάχνουμε - χοχο, τι άλλο; - την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, γιατί εσύ μπορεί να μη βλέπεις οργασμό, αλλά οι φαρμακο-βιομηχανίες χύνουν αβέρτα, απ' τη χαρά τους. Γιατί - επαναλαμβάνομαι - δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι το ίδιο νευρικό σύστημα. Ο ένας τουρτουρίζει και κουκουλώνεται κι ο άλλος βγάζει το βρακί του, ο ένας σπάει ένα ποτήρι κι ανεβάζει σφυγμό διακόσα κι ο άλλος τρώει τοστάκι στο χαράκωμα, ένας κάνει σφράγισμα πονάει τρεις μέρες κι ο άλλος του κόβεται το δάχτυλο και το πάει μόνος του στα επείγοντα να του το ράψουν. Δεν είμαστε οι άνθρωποι ούνα φάτσα-ούνα ράτσα κι αν ο γυναικείος οργασμός φτάνει κάθε δέκα λεπτά ή περιμένεις στη στάση μία ώρα, εμείς μόνο σ' ένα φόβο οφείλουμε να απαντήσουμε: μην είναι ο κοινωνικός και οικογενειακός πουριτανισμός που 'χει κλειδώσει (αν όχι ευνουχίσει) την ελεύθερη χαρά του σώματος.
Μάλιστα - μπας και μείνει κανά ιατρικό ραντεβού κενό - το άρθρο επιστρατεύει ως και τον υποχονδριασμό, για να μας πείσει: πρόσεξε, λέει, γιατί άμα το 'χεις αυτό το κακό πράμα, το FSD, μπορεί να οφείλεται σε χίλια-δυο. Ετούτο, άμα δεν είναι υστερόβουλο, είναι τουλάχιστον ανόητο. Οι λογικές συνεπαγωγές δεν είναι απαραίτητα διπλής κυκλοφορίας και δε χρειάζεται να χρησιμοποιούμε επιχειρήματα εντυπωσιασμού, παίζοντας με την ψυχική ηρεμία του άλλου. Για παράδειγμα, ο θυρεοειδισμός επηρεάζει τη σεξουαλικότητα, αλλά αντίστροφα τα σεξουαλικά προβλήματα δεν οφείλονται στο θυρεοειδισμό, απαραίτητα. Με την ίδια λογική, όποιος την παίζει συχνά μπορεί να πάθει τενοντίτιδα, αλλά όποιος έχει τενοντίτιδα δε σημαίνει πως είναι μαλάκας. Πολλά πράγματα, άμα τα πιάσεις αντίστροφα, οι διαδρομές κι οι πιθανότητες γίνονται τόσο πολλές που, του κάκου, δε σε φτάνει μια ζωή να ψάχνεις. Γι' αυτό δεν έχει νόημα. Ν' ανησυχήσει, ωστόσο, κανείς αν έφτανε κάποτε σε οργασμό και τώρα δε φτάνει, αυτό ναι. Τέτοιες μεταλλαγές σε καταστάσεις, τις οποίες από νέοι ή νέες έχουμε συνηθίσει ως φυσιολογικές, ίσως ν' αποτελούν σημάδια προσοχής ή καμπανάκια. Αλλά τι είναι φυσιολογικό και τι δεν είναι, ε νισάφι, έχουμε κι εμείς λόγο στον εαυτό μας και στο σώμα μας κι οφείλουμε να 'μαστε ιδιαίτερα καχύποπτοι στο ποιος μιλάει και τι μας λέει, αν δε θέλουμε να είμαστε απλά πειραματόζωα για να 'χει ο άλλος θέμα στο συνέδριο.
Ένα πράγμα χρειάζεται να αναρωτιέται μια γυναίκα (κι ο καθένας): αν, δηλαδή, είναι ευτυχισμένη ή όχι. Κι αν δεν είναι, τότε ας αναζητήσει τις αιτίες. Αν όμως είναι, να μην αφήνει κανένα καραγκιόζη που θέλει να της πουλήσει φάρμακα ή φεμινισμό να πατάει με τις βρώμικες πατούσες του στο κεφάλι της.
Νούμερο 4
«Η εύρεση του σημείου G βελτιώνει τις πιθανότητες οργασμού»
Είχες, μωρή, σημείο G και στο χωριό σου;; Ως το 1950, μια χαρά πηδιώσαντε ο κόσμος, το σημείο G μας μάρανε. Άμα δεν ξέρεις τι σου φταίει, το σημείο G είναι το καλύτερο άλλοθι, για ν' αποποιηθείς την ευθύνη της ζωής σου. Δε σου φταίει ο μαλάκας σύντροφος, δε σου φταίει ο κομπλεξισμός του σώματός σου, δε σου φταίει ο ευνουχισμός της κοινωνίας, δε σου φταίει που σαν τα σκουλήκια κάθε φτέρνα, όπου μας έβρει μας πατεί, παρά σου φταίει που δεν έχεις βρει ακόμα το σημείο G και πλησιάζεις τα σαράντα. Άντε μη χέσω, με τη μαλακία. Τα χαμένα όνειρα της νοικοκυρούλας, που 'φαγε τα χρόνια της μπροστά στο νεροχύτη και πάνω από τη σιδερώστρα, στριμωγμένα σε συσκευασία μεσημεριανής εκπομπής και γύρω-γύρω μελαγχολική, μωβ κορδελίτσα. Άμα δεν το πιάνεις με τη μία, πόση θλίψη και μιζέρια αποπνέει ετούτη η ενασχόληση μ' ένα δήθεν διακοπτάκι ασύδοτης κάβλας, δεν έχω διάθεση να σου εξηγήσω άλλο εδώ.
Αντί για μυστηριώδη σημεία κι απόκρυφες αρλούμπες, ας ορθώσουμε τα κορμιά μας να γίνουν ολόκληρα σημεία-G. Ας ανοίξουμε τα φτερά μας ή τα πόδια μας (κατά πώς βολεύεται κανείς) κι ας απελευθερώσουμε τις καταπιεσμένες μας ορμές και τις επιθυμίες μας, να γαμηθούμε σαν τα ζώα ασύστολα και ξεδιάντροπα. Ν' αφήσουμε να εκφραστεί κάθε τετραγωνικό εκατοστό του σώματός μας, αντί μονάχα τα μουνιά και τα βυζιά μας: τα δάχτυλα, οι αγκώνες, τα πλευρά, τα λακάκια, οι μασχάλες, ο αφαλός, τα ρουθούνια, οι κωλοτρυπίδες, τα γόνατα, οι λαγόνες, οι γάμπες, οι αστράγαλοι, τα φρύδια, ο στερνο-κλειδο-μαστοειδής μυς του τραχήλου κι ό,τι άλλο γουστάρει κανείς. Άμα το σώμα ολάκερο ξυπνήσει, άμα το κορμί γίνει σύντροφος ηδονής κι αγάπης, αντι για εκπορνευμένο φετίχ, ελεύθερο από τη μούχλα και την αρρώστια, ούτε σημεία-G, ούτε μ' ολόκληρη αλφάβητο δε θα ιδρώνει το αυτί σου. Όλες αυτές τις μυξοκλάψες των Άρλεκιν θα τις έχεις γραμμένες, όπου τέλος πάντων, τα γραφεί καθείς, κάτα το φύλο του.
Νούμερο 5
«Οι οργασμοί γίνονται καλύτεροι με τα χρόνια»
Αντιθέτως με τους δικούς μου, που γίνονται αραιότεροι με τα χρόνια. Κι ωστόσο, εδώ ακριβώς θα συμφωνήσω και μάλιστα για τους λόγους, που αναφέρονται από το ίδιο το άρθρο. Μεγαλώνοντας, οι άνθρωποι μαθαίνουν ν' απελευθερώνουν, σιγά-σιγά, εκείνες ακριβώς τις αρετές και τους καρπούς με τα οποία τους προίκησε η φύση, μα τ' αφυδάτωσε και τ' απονέκρωσε η βρώμικη και φοβική κοινωνία των αστών. Κρίμα, παρ' όλα αυτά, για όλα εμάς τα εκατομμύρια πλάσματα, που περάσαμε την πιο χυμώδη κι αυθόρμητη ηλικία μέσα στη στέρηση και το κόμπλεξ, και μόνο πριν την ημερομηνία λήξης μαθαίνουμε να εκτιμούμε εκείνο, που πρόκειται σύντομα να χαθεί.
[ Ακολουθούν περισσότεροι οργασμοί, στο επόμενο μέρος ... ]
Subscribe to:
Posts (Atom)